тарфя́нік, -а і -у, мн. -і, -аў, м.

1. -у. Залежы торфу, тарфяное балота.

2. -у. Асушанае тарфяное балота.

3. -а. Спецыяліст па торфе або рабочы торфараспрацовак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рудано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе залежы руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пакла́д, пакла́ды ’залежы’ (ТСБМ). З польск. pokłady ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

радо́вішча, ‑а, н.

Прыроднае скопішча карысных выкапняў; залежы, паклады. Радовішча алмазаў. Радовішча жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэ́йда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Тое, што і мел. Залежы крэйды. Пісаць крэйдай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Tórflager

n -s, - за́лежы то́рфу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kóhlenvorkommen

n -s, - за́лежы ву́галю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ва́пак ’залежы вапны’ (Яшк.). Да ст.-рус. вапь. Гл. вапна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

то́рыевы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з торыю, які мае ў сваім саставе торый. Залежы торыевых руд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даламі́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з даламіту; зроблены з даламіту. Даламітавыя залежы. Даламітавая мука. Даламітавыя вогнетрывалыя вырабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)