беззако́нны, ‑ая, ‑ае.

Які супярэчыць закону, законнасці. Беззаконны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супрацьзако́нны, ‑ая, ‑ае.

Які супярэчыць закону; незаконны. Супрацьзаконны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

законавучы́цель, ‑я, м.

Уст. Выкладчык закону божага ў дарэвалюцыйнай школе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

процізако́нны, ‑ая, ‑ае.

Які супярэчыць закону; незаконны. Процізаконная дзейнасць. Процізаконная аперацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

legally [ˈli:gəli] adv. лега́льна, зако́нна; на падста́ве зако́ну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падатказдо́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Наяўнасць прымет, пры якіх па закону належыць плаціць падатак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Novelle

[-'vε-]

f -, -n

1) наве́ла, апавяда́нне

2) дапаўне́нне да зако́ну, змяне́нне зако́ну

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зако́нны, -ая, -ае.

1. Які адпавядае закону (у 2 і 3 знач.), грунтуецца на законе (у 2 і 3 знач.).

З. дакумент.

З. прыём барацьбы.

На законных падставах.

2. перан. Цалкам зразумелы і дапушчальны; абгрунтаваны.

З. папрок.

|| наз. зако́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неправасу́дны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які не адпавядае патрабаванням закону, які парушае закон. Неправасудны прыгавор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абрага́цыя

(лац. abrogatio)

скасаванне ўстарэлага закону.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)