заклёпванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заклёпваць — закляпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заклёпка, -і, ДМ -пцы, ж.

1. гл. закляпаць.

2. мн. -і, -пак. Металічны шпень, які замацаваны або якім замацоўваюць.

|| прым. заклёпачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падкляпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Прыкляпаць што‑н. да чаго‑н.

2. Закляпаць шчыльней, мацней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zanitować

зак. занітаваць, закляпаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

znitować

зак. закляпаць, знітаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rivet

[ˈrɪvət]

1.

n.

пры́петка, заклёпка f.

2.

v.t.

закляпа́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

przynitować

зак. прынітаваць, прыкляпаць, закляпаць,

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

заклёпка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. заклёпваць — закляпаць.

2. Р мн. ‑пак. Металічны шпень з шырокай галоўкай на адным канцы, прызначаны для змацавання металічных частак чаго‑н. На зашмальцаваных тронках нажа ярка вызначалася жоўтыя заклёпкі накшталт рыбіных вачэй. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)