заму́чить сов. заму́чыць; (истязаниями) закатава́ць, замардава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zakatować

зак. закатаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

skatować

зак. закатаваць, замучыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

storturować

зак. замучыць катаваннямі; закатаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zamęczyć

зак. замучыць, замардаваць, закатаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zamordować

зак. забіць, закатаваць, замардаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

запаро́ць разм.

1. (звера) ábstechen* vt;

2. (закатаваць) zu Tóde péitschen;

◊

запаро́ць спра́ву éine Sáche verbócken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заму́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

1. Закатаваць, давесці да смерці. Фашысты замучылі палонных. □ Цяпер не можа быць ніякага сумнення: гэта яны, гэта тыя, што замучылі яго маці, яго сястрычку. Лынькоў.

2. Прымусіўшы мучыцца ад чаго‑н., стаміць, знясіліць. Замучыць работай. Гора замучыла. Кашаль замучыў. □ [Караба] тут усіх замучыў: па восем гадзін падрад з кожным гутарыў. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

quälen

1.

vt му́чыць, катава́ць

j-n bis aufs Blut ~ — катава́ць каго́-н.

j-n zu Tóde ~ — закатава́ць каго́-н. да сме́рці

2.

(sich) паку́таваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)