зака́пать сов.

1. (начать капать) зака́паць;

2. (ввести капли) зака́паць, мног. пазака́пваць;

3. (забрызгать каплями) зака́паць, мног. пазака́пваць;

зака́пать ска́терть зака́паць абру́с;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закопа́ть сов. закапа́ць, мног. пазако́пваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зако́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закапа́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зака́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закапаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ска́паць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што (разм.).

1. Пакрыць каплямі, зака́паць.

С. абрус чарнілам.

2. Ка́паючы, зрасходаваць.

Усе каплі скапаў.

|| незак. ска́пваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зако́пванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закопваць — закапа́ць, закопвацца — закапа́цца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зака́пванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. закапваць — зака́паць ​1 (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зары́ць, -ы́ю, -ы́еш, -ы́е; -ы́ты; зак., каго-што (разм.).

Закапа́ць у падрыхтаваную яму, упадзіну і пад.

◊

Зарыць носам (зямлю) (разм.) — бегучы, паваліцца тварам на зямлю.

|| незак. зарыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

иска́пать сов., разг. ска́паць, зака́паць, мног. пазака́пваць, ука́паць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zagrzebać

зак. зарыць, закапаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)