загрэ́бены

1. загребённый;

2. зары́тый;

3. заграба́станный;

1-3 см. загрэ́бці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загрести́ сов.

1. загрэ́бці, мног. пазаграба́ць;

2. (вёслами) завеслава́ць, пача́ць веслава́ць; см. загреба́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расчыхво́сціць, ‑хвошчу, ‑хвосціш, ‑хвосціць; зак., каго-што.

Разм. Разбіць, разграміць. Расчыхвосціць варожыя танкі. // Уздзейнічаць крытыкай, раскрытыкаваць. Расчыхвосціць кінафільм. □ — Хоча ўсё ў свае рукі загрэбці, — падбухторваў [Дзям’яна] хітры Касцецкі: — Канешне, трэба выступіць і расчыхвосціць! Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zagrabić

зак.

1. загрэбці, згрэбці;

2. захапіць; прысвоіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

деря́бнуть сов., прост.

1. (хапнуть в большом количестве) хапану́ць; загрэ́бці, грабяну́ць;

2. (выпить) хапі́ць, ця́пнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загарну́ць, -гарну́, -го́рнеш, -го́рне; -гарні́; -го́рнуты; зак.

1. што. Згарнуць у адно месца, загрэбці.

З. жар.

2. што. Прыкрыць зверху (пяском, лісцем і пад.).

З. зямлёй.

3. каго-што. Ахінуць, закруціць у што-н.

З. хлеб у сурвэтку.

З. дзіця ў коўдру.

4. што. Закрыць (кнігу, сшытак і пад.).

З. канспект.

5. што. Загнуць, адвярнуць край адзення, тканіны і пад.

З. крысо шыняля.

|| незак. заго́ртваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

угрэ́бці і уграбці́, уграбу, уграбеш, уграбе; уграбём, уграбяце; пр. угроб, уграбла і уграбла, угрэбла і уграбло; заг. уграбі; зак., што.

1. Загрэбці што‑н. куды‑н. Угрэбці салому ў гумно. Угрэбці жар у печ.

2. перан. Разм. Захапіць, прысвоіць што‑н. Пасля таго, як Хурс угроб сабе ў рукі заводзік, ён некалькі дзён і [начэй] праседзеў на ім разам з майстрам. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

По́граб 1 ’яма з крытым верхам і сценамі з бярвенняў; склеп’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, ТС, Нас., Янк. Мат.), ’яма’, ’курган’ (Сцяшк. Сл.), по́гріб, по́грыб, по́граб ’тс’ (Бяльк.), по́гбар, по́ргаб ’пограб’ (Мат. Гом.). Ад грэбці ’капаць’, грэбаць (гл.), параўн. рус. по́ко́п ’пограб’ ад копа́ть.

По́граб 2 ’хаўтуры’, ’пахаванне’ (Нас.; воран., Сл. ПЗБ), ст.-бел. погребъ ’тс’ (1481). Польск. pogrzeb, в.-луж. pohrjeb, чэш. pohřeb, славац. pohreb, славен. pogrèb ’тс’. Архаізм, параўн. зыходнае ст.-бел. погребати ’хаваць; закопваць нябожчыка ў зямлю’ (1489) < гребти ’тс’, параўн. загрэбці: умёр чоловек, повезлі на могліца і загрэблі (ТС), грабкі́ ’хаўтуры’ (ЛА). Параўн. яшчэ славен. pokòp ’пахаванне’ ад pokopáti ’пахаваць’ > kopáti ’капаць’. Гл. грэбці ’капаць’, грэбаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

загарну́ць

1. (загрэбці што-н сыпучае) zusámmenraffen vt, zusámmenscharren vt;

2. (запакаваць) éinpacken vt; éinwickeln vt (закруціць); éinhüllen vt (ахінуць);

3. (закрыць) schlíeßen* vt, zúmachen vt;

загарну́ць кні́гу das Buch schlíeßen* [zúschlagen*];

4. (загнуць край) úmschlagen* vt, hóchkrempeln аддз vt; úmknicken vt (старонку)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заграба́ць несов.

1. (сгребая, подбирать) загреба́ть;

2. (во что-л. сыпучее) зарыва́ть;

3. перен., разг. загреба́ть, заграба́стывать;

1-3 см. загрэ́бці;

◊ чужы́мі рука́мі жар з. — погов. чужи́ми рука́ми жар загреба́ть;

хоць грабля́мі (лапа́тай) ~ба́й — хоть лопа́той загреба́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)