загіба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да загнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залупі́ць, -уплю́, -у́піш, -у́піць; -у́плены; зак., што (разм.).

1. Адарваўшы, завярнуць, загнуць.

З. скуру на пальцы.

2. Загнуўшы, падняць угору, загаліць.

З. спадніцу.

|| незак. залу́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zakrzywić

зак. скрывіць; загнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

назагіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Разм. Загнуць многа чаго‑н. Назагінаць цвікоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да загнуць (у 1, 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазадзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што. Падняць угору ўсё, многае або загнуць, задраць уверх усё, многае.

П. галовы.

П. пазногці.

2. каго (што). Забіць, разарваць усіх, многіх.

Каршуны пазадзіралі куранят.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падагну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., што.

Загнуць знізу ці пад што-н.

П. падол.

П. ногі пад сябе.

|| незак. падгіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і падгіба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zagiąć

зак. загнуць; сагнуць;

zagiąć gwóźdź — загнуць цвік;

zagiąć kruczka — выкінуць штуку (нумар)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

загіба́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. загібаць — загнуць і стан паводле знач. дзеясл. загібацца — загнуцца. Загібанне дроту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загіна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. загінаць — загнуць і стан паводле знач. дзеясл. загінацца — загнуцца. Загінанне цвікоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)