зага́чванне ср.

1. зага́чивание;

2. запру́живание;

1, 2 см. зага́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ánstauen

1.

vt запру́джваць; зага́чваць

2.

(sich) збіра́цца

(аб вадзе)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

impound

[ɪmˈpaʊnd]

v.t.

1) заганя́ць (жывёлу ў за́гарадзь), замыка́ць

2) забіра́ць, канфіскава́ць

3) запру́джваць, зага́чваць (ваду́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)