заве́довать несов. зага́дваць; кірава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самаўла́дны, -ая, -ае.

1. гл. самаўладства.

2. Схільны загадваць, падпарадкоўваць сваёй волі.

С. характар.

|| наз. самаўла́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зага́дванне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. загадваць ​1 (у 2 знач.). Загадванне бібліятэкай.

зага́дванне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. загадваць ​2 — загадаць ​2. Загадванне загадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bossy [ˈbɒsi] adj. (неадабральна) які́ любіць зага́дваць; ула́дны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

boss​2 [bɒs] v. (about/around) зага́дваць (у непрыемнай, грубай або раздражняльнай манеры);

Stop bossing me around! Хопіць загадваць мне, што рабіць!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rozkazywać

незак. загадваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przykazywać

незак. загадваць; наказваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zlecać

незак. даручаць; загадваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адміністрава́ць

(лац. admimstrare)

1) кіраваць, загадваць; кіраваць бюракратычна, падмяняючы канкрэтнае кіраўніцтва загадамі і распараджэннямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

nakazywać

незак. загадваць, патрабаваць, наказваць;

nakazywać komu co zrobić — загадваць каму зрабіць што

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)