заканчэ́нне, -я, н.

Завяршэнне, канец чаго-н.

З. школы.

З. тэрміну дагавору.

З. рамана.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зыхо́д, -у, М -дзе, м.

Завяршэнне, канец; вынік чаго-н.

Ноч была на зыходзе.

На зыходзе жыцця.

З. спаборніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

closure [ˈkləʊʒə] n. закрыццё; завяршэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дако́пкі, ‑пак; адз. няма.

Завяршэнне копкі бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дамало́ткі, ‑так; адз. няма.

Разм. Завяршэнне малацьбы. Сёння ў калгасе дамалоткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сканчэ́нне, -я, н.

Завяршэнне, давядзенне чаго-н. да канца; канец.

С. палявых работ.

◊

Да сканчэння свету — вельмі доўга, назаўсёды.

Сканчэнне свету — у хрысціянскім веравучэнні: канец, пагібель свету.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

accomplishment [əˈkʌmplɪʃmənt] n.

1. выкана́нне; завяршэ́нне; дасягне́нне

2. майстэ́рства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фіна́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Заключная частка, канец, завяршэнне чаго-н.

Ф. апавядання.

Ф. сімфоніі.

2. Заключная частка спаборніцтваў, у якой выяўляюцца пераможцы.

Футбольная каманда выйшла ў ф.

|| прым. фіна́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дако́скі, ‑сак; адз. няма.

Разм. Завяршэнне касьбы. Саўгасныя хлопцы Пайшлі на дакоскі Па росах пякучых, Па золкай атаве. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

-трон

[ад (элек)трон]

традыцыйнае завяршэнне назваў электравакуумных прыбораў і ўстройстваў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)