завалі́цца сов.
1. (упасть за что-л.) завали́ться;
кні́га ~лі́лася за ша́фу — кни́га завали́лась за шкаф;
2. (обрушиться внутрь) обвали́ться;
3. разг. (упасть) завали́ться;
4. разг. (улечься) завали́ться;
з. спаць — завали́ться спать;
5. обл. завя́знуть;
конь ~лі́ўся па са́мае чэ́рава — ло́шадь завя́зла по са́мое брю́хо;
◊ хоць ~лі́ся — хоть завали́сь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
упра́віць сов.
1. впра́вить;
у. вы́віхнутую руку́ — впра́вить вы́вихнутую ру́ку;
2. перен., разг. загуби́ть;
у. каня́ — загуби́ть коня́;
3. разг. (дать крепко застрять, завязнуть) завязи́ть; всади́ть, вогна́ть;
так ~віў воз у гразь, што ледзь вы́цягнулі — так завязи́л воз в грязи́, что наси́лу вы́тащили;
у. сяке́ру ў бервяно́ — всади́ть (вогна́ть) топо́р в бревно́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
засе́сці сов.
1. в разн. знач. засе́сть;
з. за пра́ўку ру́капісу — засе́сть за пра́вку ру́кописи;
батальён засе́ў у крэ́пасці — батальо́н засе́л в кре́пости;
ва ўстано́ве засе́лі бюракра́ты — в учрежде́нии засе́ли бюрокра́ты;
з. на ўсё жыццё ў ро́днай вёсцы — засе́сть на всю жизнь в родно́й дере́вне;
засе́ла ду́мка ў галаве́ — засе́ла мысль в голове́;
2. засе́сть, застря́ть; завя́знуть;
ку́ля засе́ла ў сцяне́ — пу́ля засе́ла (застря́ла) в стене́;
машы́на засе́ла ў гразі́ — маши́на завя́зла в грязи́;
3. см. заві́снуць;
◊ з. ў го́рле — застря́ть в го́рле
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)