асадзі́ць

‘спыніць; заваліць ударам’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. асаджу́ аса́дзім
2-я ас. аса́дзіш аса́дзіце
3-я ас. аса́дзіць аса́дзяць
Прошлы час
м. асадзі́ў асадзі́лі
ж. асадзі́ла
н. асадзі́ла
Загадны лад
2-я ас. асадзі́ асадзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час асадзі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

zatarasować

зак. заваліць; забарыкадаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пазава́льваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. каго-што. Заваліць чым-н. усё, многае або ўсіх, многіх.

П. ямы кампостам.

П. праходы мэбляй.

2. перан., што. Праваліць усё, многае (разм.).

П. экзамены па асноўных прадметах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ували́ть сов.

1. разг. завалі́ць;

2. мор. увалі́ць; см. ува́ливатьI.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аса́джаны

‘да асадзіць2 - спыніць; заваліць ударам’

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аса́джаны аса́джаная аса́джанае аса́джаныя
Р. аса́джанага аса́джанай
аса́джанае
аса́джанага аса́джаных
Д. аса́джанаму аса́джанай аса́джанаму аса́джаным
В. аса́джаны (неадуш.)
аса́джанага (адуш.)
аса́джаную аса́джанае аса́джаныя (неадуш.)
аса́джаных (адуш.)
Т. аса́джаным аса́джанай
аса́джанаю
аса́джаным аса́джанымі
М. аса́джаным аса́джанай аса́джаным аса́джаных

Кароткая форма: аса́джана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

асу́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.

Ссунуць з чаго‑н. уніз, заваліць што‑н. Асунуць край ямы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захла́міць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., што.

Засмеціць, заваліць хламам. — Зноў ты ўвесь пакой захламіў. Неадкладна прыбяры гэта смецце! «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загрува́сціць, ‑вашчу, ‑васціш, ‑васціць; зак., што.

Заставіць, заваліць чым‑н. у беспарадку. Загрувасціць калідор мэбляй. // перан. Перапоўніць чым‑н. другарадным. Загрувасціць даклад цытатамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cave in

а) запада́ць (-ца)

б) зава́льваць (-ца), завалі́ць (-ца)

в) informal паддава́цца, здава́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

затава́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

1. Выпусціўшы тавару болей, чым патрабуе рынак, сабраць яго ў вялікай колькасці.

2. Запоўніць, заваліць таварам, не пушчаным у абарот. Затаварыць склады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)