tangle2 [ˈtæŋgl] v.

1. блы́таць; блы́тацца

2. заблы́тваць; заблы́твацца;

get tangled in lies заблы́тацца ў хлусні́

3. (with) свары́цца, канфліктава́ць; звя́звацца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Плутуха́ць ’ілгаць’, ’заблытваць’, ’бадзяжнічаць’, шушукаццазаблытвацца ў чым-н.’, ’блытацца’, ’выбірацца з цяжкай сітуацыі’, ’круціцца каля каго-н.’ (Нас.), плутуханьие ’блытаніна’ (Юрч. Вытв.); рус. смал. плутухаться ’бадзяцца без мэты’, ’ледзь перасоўвацца, заплятацца (пра ногі)’. Лексема ўтворана пры дапамозе экспрэсіўна^ суф. ‑ух‑а‑ ад тушаць (гл.). Параўн. рус.: вершухаться, вертугаться ’круціцца, вярцецца’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gmatwać się

gmatwa|ć się

незак. блытацца, заблытвацца; ускладняцца;

sprawy ~ją się — справы ўскладняюцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Блу́тацца ’бадзяцца’ (Жд.), блута́цца ’блытацца, заблытвацца’ (Бяльк., Влад.), блутаніна (Касп.). У рус. гаворках, здаецца, няма (гл. СРНГ), таксама і ва ўкр. мове. Гэтае слова можна лічыць бел. новаўтварэннем з дзеяслова плутацца, плутаць, вядомага ва ўсх.-слав. мовах. Блу́тацца, блу́таць узнікла экспрэсіўным азванчэннем п > б (перад л). Але не выключаецца і ўплыў (кантамінацыя) дзеяслова блудзі́ць, блука́ць. На аснове блу́тацца, блу́таць далей утварыўся дзеяслоў блытаць, блытацца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стра́гнуць ‘вязнуць, гразнуць, грузнуць’ (Сл. ПЗБ, Скарбы), стря́гнути ‘грузнуць’ (кам., Жыв. НС). Укр. стря́гнути ‘вязнуць, грузнуць’, стра́гнутизаблытвацца ў сетцы або ў невадзе (пра рыбу)’, польск. zastrzęgać ‘захрасаць, вязнуць’, zastrąc, zastrzągł ‘тс’, якія Брукнер (522), ЕСУМ (5, 455) аб’ядноўваюць з усходнеславянскімі: застра́ць, застрэ́ць, рус. застря́ть, застря́нуть, бел. укр. встря́ти, застря́нути, супраць чаго Фасмер (2, 82). Формы з ‑г‑, магчыма, звязаны з літ. stringù, strìgti ‘захраснуць, завязнуць’, лат. strẽgu, strigt ‘патануць (у чым-небудзь)’, straignis ‘багна, твань’; гл. Траўтман, 290; Мюленбах-Эндзелін, 3, 1089; Міклашыч, 325; ЕСУМ, 5, 455 (рэканструюецца прасл. дыял. *stręgati ‘грузнуць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

блы́тацца, -аюся, -аешся, -аецца; -аны; незак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Бязладна пераплятацца (пра ніткі, валасы, дарогі і пад.).

Ніткі блытаюцца.

2. Чапляцца за што-н., заблытвацца.

Ногі блытаюцца ў траве.

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Траціць яснасць, дакладнасць (пра думкі, словы і пад.).

Думкі пачалі б.

4. Рабіць, гаварыць няясна, недакладна; збівацца.

Б. ў адказе.

5. Пераходзіць з месца на месца; блукаць (разм.).

Б. па хатах.

6. Падтрымліваць сувязь з людзьмі, паводзіны якіх выклікаюць неадабрэнне (разм.).

Б. з дрэннай кампаніяй.

|| зак. заблы́тацца, -аюся, -аешся, -аецца; -аны (да 1—4 знач.), зблы́тацца, -аюся, -аешся, -аецца; -аны (да 1, 3, 4 і 6 знач.), пераблы́тацца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -аецца (да 1 і 3 знач.) і ублы́тацца, -аюся, -аешся, -аецца; -аны (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tangle

[ˈtæŋgəl]

1.

v.t.

1) блы́таць, зблы́тваць і́ткі)

2) заблы́тваць; зьбіва́ць з панталы́ку

2.

v.i.

1) заблы́твацца

2) бі́цца, свары́цца

3.

n.

1) не́шта заблы́танае

2) блытані́на f.

a tangle of contradictory statements — блытані́на супярэ́члівых выка́званьняў

3) ку́длы pl., скудла́чаныя валасы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wander [ˈwɒndə] v.

1. (about, in, through) вандрава́ць; блука́ць;

wander about the world аб’е́здзіць уве́сь свет

2. (from/off) адхіля́цца (ад тэмы); заблы́твацца;

wander from the point адхіля́цца ад тэ́мы

3. быць няўва́жлівым;

I’m sorry, my mind was wandering. Прабачце, я задумаўся.

His wits are wandering. Ён загаворваецца.

4. выгіна́цца (пра рэчку, дарогу і да т.п.)

wander off [ˌwɒndərˈɒf] phr. v. заблудзі́ць; збі́цца з даро́гі;

wander off from one’s home пакі́нуць ро́дны кут

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

plątać się

незак.

1. блытацца, заблытвацца, зблытвацца;

2. блытацца; збівацца;

plątać się w odpowiedziach — блытацца ў адказах;

nogi mu się plączą — у яго ногі заплятаюцца;

plątać się pod nogami — блытацца (круціцца) пад нагамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

foul

[faʊl]

1.

adj.

1) сьмярдзю́чы; бру́дны, запэ́цканы, карэ́лы, нячы́сты

2) ні́зкі, по́длы, нікчэ́мны

3) непрысто́йны, бры́дкі

foul language — бры́дкія сло́вы, ла́янка

4) несумле́нны

a foul play — несумле́нная гульня́, ашука́нства n.

5) заблы́таны (вяро́ўка, я́кар)

6) заткну́ты (чым-н.)

7) неспрыя́льны, благі́, бу́рны (пра надво́р’е)

a foul wind — ве́цер у твар

8) паро́слы во́дарасьцямі або́ ра́кавінкамі (пра дно карабля́)

9) informal ве́льмі непрые́мны, агі́дны, гі́дкі

2.

v.

1) пэ́цкаць

2) ганьбіць, зьнеслаўля́ць

3) сутыка́цца з чым

4) заблы́твацца, зачапля́цца

5) затыка́ць (-ца)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)