ban​1 [bæn] n. (on) забаро́на;

a total ban on smoking по́ўная забаро́на курэ́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

секве́стр, -у, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

У цывільным праве: забарона карыстання якой-н. маёмасцю, якая накладаецца органамі ўлады.

Накласці с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

табу́, нескл., н.

1. У першабытных народаў: рэлігійная забарона на якое-н. слова, дзеянне, прадмет.

2. перан. Наогул пра што-н. забароненае.

Т. на алкаголь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

embargo [ɪmˈbɑ:gəʊ] n. (pl. embargoes) эмба́рга; забаро́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

недапушчэ́нне, ‑я, н.

Забарона, адмова ў доступе куды‑н. Недапушчэнне да ўдзелу ў справе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмба́рга, нескл., н. (спец.).

Дзяржаўная забарона ўвозу ці вывазу замежных тавараў, каштоўнасцей або затрыманне дзяржавай маёмасці (суднаў, узбраення), якая належыць замежнай дзяржаве, у сувязі з палітычнымі ўскладненнямі.

Эканамічнае э.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

а́рышт, -у, М -шце, м.

1. Узяцце пад варту, пазбаўленне волі.

Пазбегнуць арышту.

2. Забарона судовымі органамі распараджацца чым-н.

Накласці а. на маёмасць.

|| прым. а́рыштны, -ая, -ае.

Арыштнае памяшканне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

табу́, нескл., н.

1. У першабытных пародаў — рэлігійная забарона на якое‑н. слова, дзеянне, прадмет, за парушэнне якой вінаваты нібыта караецца звышнатуральнымі сіламі. // перан. Наогул пра што‑н. забароненае.

2. У лінгвістыцы — забарона на ўжыванне пэўных слоў, абумоўленая сацыяльна-палітычнымі, гістарычнымі, культурнымі, этычнымі або эмацыянальнымі фактарамі.

[Палінезійскае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэмілітарыза́цыя, ‑і, ж.

Поўнае або частковае раззбраенне якой‑н. дзяржавы, забарона мець ёй ваенную прамысловасць, рэгулярную армію і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

prohibition [ˌprəʊɪˈbɪʃn] n.

1. (against/on) забаро́на;

a prohibition against selling firearms забаро́на на про́даж агнястрэ́льнай збро́і

2. Prohibition сухі́ зако́н (у ЗША з 1920 па 1933 г.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)