guzzle[ˈgʌzl]v.infml пра́гна е́сці і піць; жэ́рці (таксама перан.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
áuffressen
*vt пажыра́ць, зжыра́ць; жэ́рці; знішча́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
żreć
незак.
1.груб. жраць, жэрці, зжыраць;
2.перан. раз’ядаць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Мамры́ць ’есці, жэрці’ (КЭС, лаг.). Складанае слова, першая частка якога гукапераймальная: гук [м] перадае змыканне губ (параўн. усх.-маг.му́мляць ’жаваць, есці’), другая — з літ.rýti ’жэрці’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Му́гаць ’жэрці’, ’есці, гучна сёрбаючы’ (полац., Янк. 2, Нар. сл.). Балтызм. Параўн. літ.mugóti ’жэрці; хутка, многа есці, запіхваць’. Параўн. таксама ўсх.-польск.mugać ’ссаць, піць’ (Зданцэвіч, LP, 8, 1960, 345). Лаўчутэ (Балтизмы, 145) адносіць лексему ў разрад слоў, паходжанне якіх аргументавана недастаткова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ненажэ́рны ’ненасытны, прагны’ (Касп.), нінажо́ра ’абжора’ (шчуч., З нар. сл.). Да жэ́рці (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
gobble
[ˈgɑ:bəl]
v.
е́сьці ху́тка й пра́гна, глыта́ць вялі́кімі кава́лкамі
gobble up, informal –
а) захапі́ць, схапі́ць
б) жэ́рці; пажыра́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
слова, што мае адценне грубаватасці і знаходзіцца па-за межамі літаратурнай лексікі. Вульгарызмы звычайна маюць адмоўнае значэнне, стылістычна зніжаныя, надзвычай экспрэсіўныя і сэнсава ёмістыя (напр., «абармот», «смаркач», «паскудны», «жэрці», «здохнуць»). Выкарыстоўваюцца ў маст. л-ры як сродак моўнай характарыстыкі персанажаў, для надання паведамленню гумарыст. або іранічнай афарбоўкі. Карыстацца вульгарызмамі трэба ўмела, бо захапленне імі засмечвае мову.