тэрпенці́н, -у, м.

Смалістае рэчыва, што выдзяляецца пры надрэзе хваёвых дрэў; жывіца (у 1 знач.).

|| прым. тэрпенці́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

живи́ца жыві́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

turpentine [ˈtɜ:pəntaɪn] n. тэрпенці́н, шкіпіна́р; жыві́ца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Тэрпенцін, гл. Жывіца

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

abietyna

ж. жывіца; смала

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

żywica

ж. жывіца, смала

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

лісто́ўнічны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лістоўніцы. Лістоўнічная жывіца. // Зроблены з драўніны лістоўніцы. Лістоўнічная мэбля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напле́чны, ‑ая, ‑ае.

Які носяць на плячах. Паправіўшы за наплечную вяровачку мяшок, Жывіца хутка пакульгаў далей. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарпаты́на, ‑ы, ж.

Сумесь смалістых рэчываў, якія выдзяляюцца хваёвымі дрэвамі і служаць сыравінай для атрымання шкіпінару і каніфолі; жывіца.

[Грэч. terebinthinos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

turpentine

[ˈtɜ:rpəntaɪn]

n.

тэрпэнты́н -у m., жыві́ца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)