guma

gum|a

ж.

1. гума;

~a do żucia — жуйка;

~a arabska — гуміярабік;

złapać ~ę — пракалоць шыну;

2. жарг. прэзерватыў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chew

[tʃu:]

1.

v.

1) жваць, жава́ць

to chew the cud — жва́ць жва́чку

2) Figur. перажо́ўваць е́йкую спра́ву), абду́мваць, раздумо́ўваць

3) жваць таба́ку

2.

n.

1) жу́йка, жва́ка, жва́чка f.; жава́ньне n.

2) таба́ка або́ гу́мка для жава́ньня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gum

I [gʌm]

1.

n.

1) каме́дзь f. (густы́ кле́йкі сок некато́рых дрэ́ваў)

2) смалі́стае выдзяле́ньне (смала́, жыві́ца)

3) жу́йка f., жава́льная гу́мка

4) клей на канвэ́рце, ма́рцы

5) каўчу́к -у́ m., гу́ма f.

6) каме́днае дрэ́ва

2.

v.t.

1) скле́йваць, кле́іць; гумава́ць, насыча́ць гу́май ткані́ну

2) пэ́цкаць кле́йкім рэ́чывам (цуке́ркай)

3.

v.i.

выдзяля́ць смалу́, кле́іцца, рабі́цца кле́йкім

II [gʌm]

1.

n., often gums

дзясна́ f., pl. дзя́сны

2.

adj.

дзя́сенны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)