acorn [ˈeɪkɔ:n] n. жо́луд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жалудо́к, ‑дка, м.

Памянш. да жолуд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

acorn

[ˈeɪkɔrn]

n.

жо́луд -а m., pl. жалуды́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

«ВЫСО́КІ ДУБ»,

бел. нар. гульня. Удзельнічаюць ад 4 да 8 чал., гуляюць на адкрытай пляцоўцы. Для гульні патрэбны палка, дошчачка, кароткая палачка і жалуды (або каменьчыкі, сасновыя шышкі і інш.). Упоперак вузкай ямкі кладуць кароткую палачку, на яе — дошчачку. Потым па чарзе кожны гулец кладзе жолуд на апушчаны канец дошчачкі, б’е палкай па яе краі. Калі жолуд падлятае ўверх, гулец ловіць яго. Перамагае той, хто зловіць больш жалудоў. Гульня выпрацоўвае спрыт, жвавасць, трапнасць і дакладнасць рухаў.

Я.Р.Вількін.

т. 4, с. 324

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

гла́нда

(фр. glande, ад лац. glans, -ndis = жолуд)

тое, што і міндаліна 2.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Éichel

f -, -n

1) жо́луд

2) жо́лудзі, хрэ́сці (у картах)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Жалу́д ’плод бульбы’ (расон., Шатал.). Акцэнтны варыянт жо́луд (гл.). Перанос значэння па функцыі, памеру, а магчыма, і горкаму смаку.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

żołądź

ж.

1. жолуд;

2. карц., разм. хрэсці, жолудзі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

валане́я

(ад гр. balanos = жолуд)

чашачка жалудоў некаторых відаў дубоў, у якой змяшчаецца многа дубільных рэчываў (танідаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

trefl

м. карц. трэфа, жолуд; хрэсці;

dama trefl — трэфовая (жалудовая) дама

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)