бяло́к², -лка́, мн. -лкі́, -лко́ў, м.

1. Празрыстая частка птушынага яйца, якая акружае жаўток.

2. Непразрыстая белая абалонка вока.

|| прым. бялко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́галь-мо́галь, ‑я, м.

Сыры яечны жаўток, расцёрты з цукрам.

[Ням. Gogel-Mogel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

żółtko

н. жаўток

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

yellow​1 [ˈjeləʊ] n.

1. жо́ўты ко́лер, жаўцізна́

2. жаўто́к (яйка)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

yolk

[joʊk]

n.

жаўто́к -ка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Dótter

m -s, - жаўто́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Éidotter

m -s, - яе́чны жаўто́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Плямо́к ’сіняк’ (чэрв., Сл. ПЗБ). Да пляма (гл.). Суфікс -еж, як у бялок, жаўток.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Жаўткі́ ’ўнутраныя органы (ныркі, печань, кішэчнік, страўнік)’ (клец., Нар. лекс., 207). Відаць, перанос ад жаўток ’унутраная часціна яйка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Gélbe

sub n -n жаўцізна́

das ~ vom Ei — жаўто́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)