жаллі́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Жаласны, жаласлівы. Пачынаў Алёша часцей за ўсё з песень, і песні любіў найбольш сумныя, жаллівыя. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стогн, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Жаласны енк, выкліканы болем або вялікім горам; выражэнне пакуты, адчаю.

Стогны хворых.

2. перан. Пра працяглы гук, шум, гул ад чаго-н.

Цяжкім стогнам аддалося рэха ва ўсіх канцах лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́рестный (полный горя) гаро́тны; го́ркі; (выражающий скорбь) тужлі́вы; жа́ласны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pitiful [ˈpɪtifəl] adj.

1. жа́ласны; няшча́сны

2. убо́гі; нікчэ́мны;

pitiful sight убо́гае відо́вішча

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

piteous

[ˈpɪtiəs]

adj.

ва́рты жа́лю, жа́ласны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wéhleidig

a жа́ласны, ве́чна ндючы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

жа́ласна нареч.

1. печа́льно, жа́лостно;

2. жа́лобно, печа́льно;

3. жа́лко, плаче́вно;

1-3 см. жа́ласны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

opłakany

сумны, жаласлівы, жаласны;

być w stanie ~m — быць у незайздросным стане; мець жаласны выгляд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pówer

a разм. жа́ласны, бе́дны, мізлю́ны, убо́гі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Сквіл ‘пранізлівы крык, лямант’ (Нас., Гарэц., Яруш., Байк. і Некр.), ‘віск’ (Юрч.), ‘жаласны піск, лямант’ (Др.-Падб.), скві́ла ‘спрэчка’ (Нас.), скві́ліць ‘пішчаць пранізліва і жаласна’ (Др.-Падб.). Гл. квяліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)