Verbum

анлайнавы слоўнік

лягу́шка жа́ба, -бы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рапу́ха ж., разг. жа́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галава́сцік

‘галавасты, з вялікай галавой; жаба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

галава́сцік

‘галавасты, з вялікай галавой; жаба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

angina (pectoris) [ænˈdʒaɪnə(ˈpektərɪs)] n. med. стэнакарды́я, грудна́я жа́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

грудно́й грудны́;

грудно́й ребёнок грудно́е дзіця́ (немаўля́);

грудно́й го́лос грудны́ го́лас;

грудна́я жа́ба мед., уст. грудна́я жа́ба.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заку́мкаць

‘пачаць кумкаць - квакаць, крычаць, як жаба’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

грудны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да грудзей (у 1 знач.). Грудныя пазванкі. Грудны боль.

2. Які корміцца малаком маткі. Грудное дзіця.

•••

Грудная жаба гл. жаба.

Грудная клетка гл. клетка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

1. Памянш. да жаба; невялікая жаба. Іншы раз бусел ці бусліха клікалі некаторага з дзяцей адшукаць убачаную імі жабку. Пальчэўскі.

2. Разм. Адзін з відаў школьнага пяра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жабяня́ і жабянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Маладая, маленькая жаба; жабка (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)