Verbum

эліпсападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які формай нагадвае эліпс. Жонка сядзела за круглым, эліпсападобным сталом. Ермаловіч.

памылко́вы, ‑ая, ‑ае.

Няправільны, з памылкай. Бывае, што прадбачанні нават вопытных людзей аказваюцца памылковымі. Ермаловіч.

юрк, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца паводле знач. дзеясл. юркнуць. Юрк [ваўчыца] ў нару. Ермаловіч.

павыво́рвацца, ‑аецца; зак.

Выарацца — пра ўсё, многае. Павыворваліся белыя, пакручастыя, як жывыя істоты, карані травы. Ермаловіч.

гара́члівы, ‑ая, ‑ае.

Запальчывы, нястрыманы. — Гарачлівы, — падумаў я сам сабе [пра Рамана]. — Не трэба было так груба. Ермаловіч.

пааддзе́львацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Тое, што і пааддзяляцца. Большыя сыны Рамана пажаніліся і пааддзельваліся. Ермаловіч.

пашта́р, ‑а, м.

Разм. Тое, што і паштальён. Амаль кожны дзень стаў паштар насіць Кулінцы пісьмы. Ермаловіч.

стру́чча, ‑а, н., зб.

Струкі. Зерне ў струччы будзе зімаваць, калі ссыпаць дзе-небудзь нятоўстым пластом. Ермаловіч.

пазвіса́ць, ‑ае; зак.

Апусціцца, звіснуць уніз — пра ўсё, многае. Рукі пазвісалі. □ Над усімі платамі пазвісала зелень дрэў. Ермаловіч.

худзе́нькі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Памянш.-ласк. да худы ​¹. [Настаўніца] была аж з Разані.. Худзенькая, тоненькая, як сцяблінка. Ермаловіч.