дэпута́т

(лац. deputatus = пасланы)

асоба, выбраная членам прадстаўнічага органа ўлады.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

экс-дэпута́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. экс-дэпута́т экс-дэпута́ты
Р. экс-дэпута́та экс-дэпута́таў
Д. экс-дэпута́ту экс-дэпута́там
В. экс-дэпута́та экс-дэпута́таў
Т. экс-дэпута́там экс-дэпута́тамі
М. экс-дэпута́це экс-дэпута́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гла́сны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі: член гарадской думы, гарадскі дэпутат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

депута́т дэпута́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэпута́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да дэпутат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

backbencher

[bækˈbentʃər]

n., Brit.

дэпута́т “з задняй лавы” (шараго́вы дэпутат у парлямэ́нце)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ду́ма², -ы, мн. -ы, дум, ж.

Назва розных органаў цэнтральнага, а таксама мясцовага кіраўніцтва ў Расіі ў розныя часы.

Дзяржаўная д.

Баярская д.

Гарадская д.

|| прым. ду́мны, -ая, -ае і ду́мскі, -ая, -ае.

Думныя баяры.

Думскі дэпутат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

deputy [ˈdepjuti] n.

1. наме́снік;

the deputy cha irman наме́снік старшыні́

2. дэпута́т, член (парламента)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Abg.

= Abgeordneter – дэпутат

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

трудаві́к, ‑а, м.

Гіст. У пачатку 20 ст. у дарэвалюцыйнай Расіі — член дробнабуржуазнай палітычнай арганізацыі, дэпутат Дзяржаўнай думы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)