Verbum

анлайнавы слоўнік

дэ́льта-праме́нь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дэ́льта-выпраме́ньванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дэ́льта-прамяні́, -нёў мн., физ. де́льта-лучи́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэ́льта-фу́нкцыя ж., мат., физ. де́льта-фу́нкция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэльта-функцыя

т. 6, с. 344

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дэ́льта-фўнкцыя

(ад гр. delta = назва чацвёртай літары грэчаскага алфавіта + функцыя)

сімвал, што прымяняецца ў матэматычнай фізіцы пры рашэнні задач, у якія ўваходзяць сканцэнтраваныя велічыні (нагрузка, зарад і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

delta [ˈdeltə] n. дэ́льта (у розных знач.);

the Nile Delta дэ́льта Ні́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

де́льта в разн. знач. дэ́льта, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

де́льта-лучи́ физ. дэ́льта-прамяні́, -нёў мн.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

delta

ж. дэльта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)