Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
дыяме́нтм.мін. Diamánt m -en, -en;
шліфава́ць дыяме́нтéinen Diamánten schléifen*;
цвёрды як дыяме́нт hart wie (ein) Diamánt;
дыяме́нтавы бранзале́т ein diamántenes [mit Diamánten besétztes] Ármband
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Дыя́мент ’дыямент’ (Нас., Касп.), дыяме́нт ’тс’ (БРС). Кюнэ (Poln., 52) мяркуе, што націск і фанетыка слова ўказваюць на запазычанне з польск.diament (< лац.diamantum, с.-лац.diamentum). Адносна польск. слова гл. Брукнер, 89. З польск. мовы запазычана і бел.дыяме́нт ’тс’ (БРС): націск тут з ускосных склонаў (польск.diáment, але diaméntu). У ст.-бел. мове слова вядома з XVI ст. у формах диаментъ, дияментъ, дыяментъ (гл. Булыка, Запазыч., 95). Параўн. дыяме́нтавы (гл.).