аты́чны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: атычны дыялект гл. дыялект.

[Ад грэч. attikos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

диале́кт лингв. дыяле́кт, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dialect [ˈdaɪəlekt] n. ling. дыяле́кт; гаво́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

далга́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да далгана, далган, належыць ім. Далганскі дыялект.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́каючы, ‑ая, ‑ае.

У якім захоўваецца ў вымаўленні ненаціскное «о»; проціл. акаючы. Окаючы дыялект.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фра́нкскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да франкаў, які належыць, уласцівы ім. Франкская дзяржава. Франкскі дыялект.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туні́скі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Туніса, тунісцаў, які належыць, уласцівы ім. Туніская культура. Туніскі дыялект.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Scouse [skaʊs] n. BrE, infml

1. ліверпу́лец

2. ліверпу́льскі дыяле́кт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Múndart

f -, -en гаво́рка, дыяле́кт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дары́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Дарыды (вобласці Старажытнай Грэцыі). Дарычны дыялект. // Звязаны з архітэктурным стылем, які склаўся ў Дарыдзе. Дарычныя калоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)