папераджа́льны

1. предвари́тельный;

п. рамо́нт — предвари́тельный ремо́нт;

2. предупреди́тельный;

п. дыкта́нт — предупреди́тельный дикта́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dictation [dɪkˈteɪʃn] n.

1. дыкта́нт, дыкто́ўка;

take dictation піса́ць пад дыкто́ўку

2. зага́д, прадпіса́нне;

I did it at his dictation. Я гэта зрабіў па яго загадзе.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дыкто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. дыктаваць. Пісаць пад дыктоўку.

2. Тое, што і дыктант. Тыдні два .. [вучні] старанна паўтаралі пройдзенае за зіму, пісалі дыктоўкі, практыкаваліся ў граматычным разборы, рашалі задачы. Колас.

•••

Пад дыктоўку чыю — пад уплывам, па загаду каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слыхавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да слыху (у 1 знач.). Слыхавыя органы. Слыхавое ўспрыманне. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе слыху. Слыхавая сувязь. Слыхавы дыктант. // Які звязан з успрыманнем гучання мастацкага твора. У вершы [М. Танка «Канцэрт у сене»] што ні радок, то пэўны, адметны слыхавы вобраз. Рагойша.

2. Які служыць для слухання, дае магчымасць слухаць. Слыхавы апарат. Слыхавая трубка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пісьме́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўмее чытаць і пісаць; граматны. [Ян:] — Чытайце, хто пісьменны, кніжкі, як стваралася наша зямля. Пестрак. // Які ўмее граматычна правільна пісаць і гаварыць. Пісьменны вучань. // перан. Які мае неабходныя веды ў якой‑н. галіне. Пісьменны інжынер.

2. У якім няма граматычных і стылістычных памылак. Пісьменны дыктант. // перан. Выкананы адпаведна з асноўнымі патрабаваннямі. Пісьменны праект.

3. у знач. наз. пісьме́нны, ‑ага, м. Чалавек, які ўмее чытаць і пісаць. Пісьменнаму і кнігі ў рукі! Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыкто́ўка ж

1. (дыктант) Diktát n -(e)s, -e;

арфаграфі́чная дыкто́ўка orthográfisches Diktát;

2. (дыктаванне) Diktát n -(e)s, -e; Diktíeren n -s, -;

піса́ць пад чыю-н дыкто́ўку nach j-s (G) Diktát schreiben*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

dyktando

н.

1. дыктант, дыктоўка;

pisać co pod czyje dyktando — пісаць што пад чыю дыктоўку;

2. прадыктаваны тэкст;

robić co pod czyje dyktando — рабіць што пад чыю дыктоўку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спіса́ць сов.

1. в разн. знач. списа́ть;

с. тэкст з кні́гі — списа́ть текст из кни́ги;

с. дыкта́нт у сусе́да — списа́ть дикта́нт у сосе́да;

с. усе́ вы́піскі ў адзі́н сшы́так — списа́ть все вы́писки в одну́ тетра́дь;

с. геро́я рама́на з жыво́й асо́бы — списа́ть геро́я рома́на с живо́го лица́;

с. з карабля́ — списа́ть с корабля́;

2. в разн. знач. исписа́ть;

с. мно́га старо́нак — исписа́ть мно́го страни́ц;

с. каранда́ш — исписа́ть каранда́ш;

3. перен., разг. (избить) исполосова́ть;

с. усю́ спі́ну пу́гай — исполосова́ть всю спи́ну кнуто́м;

◊ с. у расхо́д — списа́ть в расхо́д;

с. у тыра́ж — списа́ть в тира́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)