во́дар

(лац. odor = пах)

прыемны пах, духмянасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

wonność

ж. пахучасць, духмянасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

благоуха́ние ср. прые́мны пах, паху́часць, -ці ж., духмя́насць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аромати́чность духмя́насць, -ці ж., паху́часць, -ці ж., во́дарнасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Духмя́ны ’пахучы, водарны’ (БРС, Касп.). Рус. духменый, духмя́ный. Утварэнне суфіксам *‑men‑ ад *duxъ ’пах, духмянасць, водар’. Трубачоў (Эт. сл., 5, 151) рэканструюе прасл. дыял. *duxmenъ ’духмяны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

альсо́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і алёсавы. Паднялася ўжо альсовая трава, і навокал была такая духмянасць, што, здавалася, яе не толькі ўдыхаў бы, а піў бы. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

aromat, ~u

м. водар, духмянасць, пах

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

арома́т м. духмя́насць, -ці ж., пах, род. па́ху м., во́дар, -ру м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Wóhlgeruch

m -(e)s, -gerüche паху́часць, духмя́насць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

во́дар

(лац. odor = пах)

прыемны пах, духмянасць (напр. в. кветак).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)