ідыяты́зм, -у, м.

1. Псіхічная хвароба, якая праяўляецца разумовай адсталасцю, недаразвітасцю.

2. Неразумнасць, дурнота, бязглуздасць (разм.).

|| прым. ідыяты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

stupidity [stju:ˈpɪdəti] n. глу́пства, ту́пасць; дурно́та, бязглу́здасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дур, -у, м. (разм.).

Дурнота, неразумны ўчынак, дзівацтва.

Д. нейкі найшоў на яго.

◊

Выбіць дур з галавы — адвучыць ад якіх-н. звычак, ад чаго-н. нядобрага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дурната́ ж. гл. дурнота

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

slush [slʌʃ] n.

1. та́лы, раста́лы снег

2. infml сентымента́льная лухта́, дурно́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Blödigkeit

f - дурно́та, ту́пасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Рыжо́та ’рыжавалосы’ (Сл. ПЗБ). Ад ры́жы (гл.) з дапамогай суф. ‑ота, як брыдо́та, дурно́та, басо́та, мяко́та (Сцяцко, Афікс. наз., 120–121).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Dúmmheit

f -, -en глу́пства, дурно́та

aus ~ — зду́ру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

głupota

głupot|a

ж. дурнота; дурасць; неразумнасць;

z ~y — здуру

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

foolery

[ˈfu:ləri]

n.

1) дурно́та, ду́расьць f.

2) блазе́нства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)