ду́ліна, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і дуля (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́киш м., прост. ду́ля, -лі ж., ку́кіш, -ша м., фі́га, -гі ж.;

показа́ть ку́киш паказа́ць ду́лю (ку́кіш, фі́гу);

◊

ку́киш с ма́слом ду́ля з ма́слам, ду́ля на тале́рцы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фі́га¹, -і, ДМ фі́зе, мн. -і, фіг, ж. (разм.).

Тое, што і дуля (у 2 знач.).

◊

Фіга з маслам — нічога, зусім нічога.

Фіга на талерцы — непрыемнасць для каго-н., прыхаваная ветлівасцю, далікатнасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ахо́рац ’дуля, фіга’ (Касп., ЭШ рук.). Няясна. Магчыма, сюды ж рус. охора́т ’чалавек, худы на выгляд’, пск., цвяр., асташ. (КСРНГ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фи́га​II (кукиш) разг. фі́га, -гі ж., ду́ля, -лі ж.;

показа́ть фи́гу паказа́ць фі́гу (ду́лю).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тулу́за ‘дуля, фіга’: тулузу табе, а не яблыка (бых., Мушынскі, вусн. паведамл.). Няясна, магчыма, ад талызаць ‘тузаць, біць’ (гл.), змененае ў гаворках з дысімілятыўным аканнем у выніку своеасаблівай “гармоніі галосных гукаў” (Крывіцкі, Дыялекталогія, 182), параўн. і рус. дыял. тулу́зить ‘біць, калаціць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

figa

fig|a

ж.

1. фіга; інжыр;

2. жарт. фіга, дуля, кукіш;

pokazać ~ę — паказаць фігу (дулю);

~a z makiem! — дулю!; дуля з макам!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

фіга; хвіга, дуля, кукіш, шыш (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

БЕРГАМО́ТНАЯ,

сорт грушы селекцыі Бел. НДІ пладаводства. Выведзены скрыжаваннем сартоў Сапяжанка і Дуля остзейская. На Беларусі пашырана ў прысядзібным садаводстве.

Дрэва моцнарослае, крона акруглая, густая. Сорт зімаўстойлівы, высокаўраджайны, мала пашкоджваецца хваробамі. Плоданашэнне пачынае на 6—7-ы год. Плады сярэдняй велічыні (110—120 г), шарападобныя, злёгку сплясканыя. Скурка светла-жоўтая з малінавым румянцам. Мякаць белая, рыхлая, сакаўная, салодкая, добрага смаку. Спажывецкая спеласць настае ў сярэдзіне жніўня.

М.Р.Мялік.

т. 3, с. 110

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Féige

f -, -n

1) інжы́р, смо́ква, фі́га

2) груб. фі́га, ду́ля, ку́кіш

j-m éine ~ zéigen [wéisen*] — паказа́ць каму́-н. фі́гу [ду́лю]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)