Дубро́ва ’дуброва’ (БРС, Бяльк.). У Яшкіна дубро́ва ’дубовы лес, гай’, ’лісцевы лес, мяшаны лес’, ’бярэзнік’, ’сасоннік, хваёвы лес’, ’трава, якая расце ў лесе або від кармавых траў’, ’балота’. Падрабязны агляд семантыкі слова гл. у Талстога, Геогр., 44–48; гл. яшчэ Трубачоў, Эт. сл., 5, 93–94 (з вялікай літ-рай). Прасл. форма рэканструюецца як *dǫbrava, *dǫbrova (лексема вядома ва ўсіх слав. мовах). Звычайна слова звязваецца з *dǫbъ, але гл. удакладненні ў Трубачова (сувязь з *dǫbъ мае больш шырокую семантычную аснову). Гл. яшчэ Фасмер, 1, 548.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дубро́ва
1. Дубовы лес, гай (БРС). Тое ж дуброўкі, дуброўнае месца (Слаўг.).
2. Лісцёвы лес (Зах. і Усх. Палессе Талст., Ст.-дар.).
3. Змешаны лес (Краснап.Бяльк., Крыч., Сал.).
4. Бярэзнік (Смарг.).
5. Сасоннік, хваёвы лес (Ст.-дар.). Тое ж дуброўка (Краснап.Бяльк.).
6. Трава, якая расце ў лесе або від кармавых траў (Цэнтр. Палессе Талст.).
7. Балота (Уш.).
□ ур. Белая Дуброва (поле) каля в. Прудок Слаўг., ур. Дуброва (хваёвы лес) каля в. Пасека Ст.-дар.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
БЕ́ЛАЯ ДУБРО́ВА,
вёска ў Беларусі, у Касцюковіцкім р-не Магілёўскай вобл., на р. Беседзь. Цэнтр сельсавета і калгаса. За 12 км на ПдЗ ад Касцюковічаў, 172 км ад Магілёва, 16 км ад чыг. ст. Камунары. 738 ж., 318 двароў (1995). Сярэдняя школа, Дом культуры, б-ка, камбінат быт. абслугоўвання, аддз. сувязі. Брацкія магілы сав. воінаў. Каля вёскі 2 гарадзішчы жал. Веку.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
дубра́важ., см.дубро́ва
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дубра́вадубро́ва, -вы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
dąbrowa
ж.дуброва
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
наго́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які знаходзіцца на гарах, у гарах. Нагорная дуброва. Нагорны ручай.// Які бывае ў гарах. Нагорнае паветра.
2. Гарысты; высокі. Нагорны бераг ракі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Hain
m -(e)s, -e гай, дубро́ва, прале́сак
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
гай, ‑ю, М аб гаі і ў гаі, м.
Невялікі лес, звычайна лісцёвы; дуброва. За полем пачынаўся гай з густога алешніку і бярэзніку.Якімовіч.Цэлы гай старасвецкіх дубоў раскінуўся на беразе Нёмана.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
