Verbum

худы́², -а́я, -о́е (разм.).

1. Дрэнны.

Худая зямля.

2. Дзіравы, стары.

Х. мяшок.

праві́ннасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Дрэнны ўчынак, віна.

Не дараваць нават маленькай правіннасці.

няўро́д, -у, М -дзе, м. (разм.).

Дрэнны, нізкі ўраджай; недарод.

У гэтым годзе н. і неўмалот.

гора-... (іран.).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. дрэнны, незадачлівы, напр.: гора-кіраўнік, гора-паляўнічы.

нездавальня́ючы, -ая, -ае.

Дрэнны, які не адпавядае пэўным патрабаванням.

Н. адказ.

Нездавальняючыя веды.

Адказаў ён нездавальняюча (прысл.).

няла́дны, -ая, -ае (разм.).

Дрэнны, нядобры, не такі, як трэба.

Няладнае надвор’е.

У сям’і тварылася няладнае (наз.).

недабрая́касны, -ая, -ае.

1. Нізкай якасці; дрэнны.

Недабраякасныя тавары.

2. Тое, што і злаякасны.

|| наз. недабрая́каснасць, -і, ж.

ніку́ды, прысл.

Ні ў якое месца; ні ў якім напрамку.

Н. не пайду.

◊

Нікуды не варты — вельмі дрэнны.

зага́нны, -ая, -ае.

1. Дрэнны, з заганамі.

З. стыль работы.

2. Амаральны, непрыстойны.

З. ўчынак.

|| наз. зага́ннасць, -і, ж.