дзярка́ч², дзеркача́, мн. дзеркачы́, дзеркачо́ў, м.

Невялікая лугавая птушка сямейства пастушковых з характэрным скрыпучым крыкам; драч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакры́кваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Злёгку час ад часу крычаць (у 1 і 3 знач.).

Недзе ў гушчары пакрыкваў драч.

Фурманы пакрыквалі на коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

коросте́ль зоол. драч, род. драча́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дерга́ч​I зоол. драч, род. драча́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дзяркач, гл. Драч

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ра́шка (rászka) ’птушка драч’ (Тур.). Магчыма, ад зафіксаванага там жа drászki, што можа паходзіць ад драч ’тс’ з адпадзеннем пачатковага д (d).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Wáchtelkönig

m -(e)s, -e заал. драч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

chruściel

м. заал. драч (Crex crex)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

derkacz

м. заал. драч (Crex crex)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дзярка́ч I (род. дзеркача́) м. (веник из прутьев) голи́к

дзярка́ч II (род. дзеркача́) м., обл., см. драч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)