драпежнік - Пошук

жывае́д

‘драпежнік’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

драпе́жніцкі, -ая, -ае.

1. гл. драпежнік.

2. перан. Шкодніцкі, заснаваны на асабістай выгадзе.

Драпежніцкае высяканне лесу.

Драпежніцкая лоўля рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

леапа́рд, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Буйны драпежнік сямейства кашэчых з плямістай шэрсцю.

|| прым. леапа́рдавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ха́ус

‘драпежнік з сямейства кашэчых’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

predator [ˈpredətə] n. zool. драпе́жнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

raptor [ˈræptə] n. zool. драпе́жнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

драпе́жніца, ‑ы, ж.

Жан. да драпежнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́ў

‘драпежнік’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

drapieżnik

м. драпежнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

барс, ‑а, м.

Буйны драпежнік сямейства катоў з плямістай поўсцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verbum