цані́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., цэ́ніцца; незак.

1. Мець пэўную цану; быць каштоўным.

Натуральнае дрэва дорага цэніцца.

2. Лічыцца важным, значным.

Таленты высока цэняцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эбе́н, -а і -у, м.

1. -а. Чорнае трапічнае дрэва і роднасныя яму пароды з каштоўнай драўнінай.

2. -у. Драўніна гэтага дрэва.

Э. каштуе вельмі дорага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

накла́дно нареч., разг. нявы́гадна; (дорого) до́рага; (убыточно) стра́тна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кашто́ўны, -ая, -ае.

1. Які дорага каштуе, мае вялікую цану.

К. камень.

2. Які мае важнае, істотнае значэнне.

Каштоўныя парады.

К. дакумент.

|| наз. кашто́ўнасць, -і, ж.

К. навуковай працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

задо́рага, прысл.

Разм. Надта дорага, па вельмі высокай цане. Задорага просіш. Задорага купіў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

expensively

[ɪkˈspensɪvli]

adv.

до́рага, бага́та, замо́жна (жыць)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dearly

[ˈdɪrli]

adv.

1) до́рага

2) сардэ́чна, лю́ба

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

заплаці́ць, ‑плачу, ‑плаціш, ‑плаціць; зак.

1. што і без дап. Аддаць грошы або якую‑н. іншую плату за што‑н. Заплаціць узносы. □ У адной бабулькі Вера Антонаўка выбрала два аднолькавыя букеты дочкам і, патаргаваўшыся, заплаціла. Карпаў. // перан. Адплаціць. Заплаціць шчырасцю за шчырасць.

2. перан.; чым. Паплаціцца. Заплаціць галавой. □ Не дагледзіш вокам — заплаціш бокам. Прыказка.

•••

Дорага б заплаціў — тое, што і дорага б даў (гл. даць).

Дорага заплаціць за што — многім паплаціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

expensively [ɪkˈspensɪvli] adv. до́рага; за вялі́кі кошт, бага́та;

She was expensively dressed. Яна была багата апранута.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прако́л, -у, м.

1. гл. пракалоць.

2. мн. -ы, -аў. Скразная адтуліна, зробленая чым-н. калючым.

Вушы з праколамі. П. на білеце (кампосцерам).

3. перан. Хібы ў працы (разм.).

П. маркетолага дорага абышоўся прадпрыемству.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)