скарпе́ль, ‑я, м.

Спец. Каменячосны разец, долата.

[Іт. scarpello.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dłuto

н. долата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пазаві́к, ‑а, м.

Інструмент у выглядзе долата, якім робяць пазы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубі́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да зубіла. Зубільнае лязо. Зубільнае долата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стаме́ска ж., стол. стаме́ска, -кі ж., до́лата, -та ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даўбе́нне, ‑я, н.

Апрацоўка матэрыялаў (драўніны, металаў) зняццем стружкі пры дапамозе долата, разца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Stémmeisen

n -s, - стаме́ска, до́лата, зубі́ла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Méißel

m -s, - разе́ц, зубі́ла, до́лата

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ды́зель, ‑я, м.

Рухавік унутранага згарання, які працуе на вадкім паліве. Тысячасільныя дызелі пакручваюць магутныя трубы, на канцы якіх недзе ў недасягальнай глыбіні круціцца долата. Даніленка.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фермуа́р, ‑а, м.

1. Засцежка, спражка на чым‑н. (альбоме, каралях і пад.), звычайна ўпрыгожаная чым‑н. // Каралі з такой засцежкай-упрыгожаннем.

2. Спец. Долата для мастацкага разбярства, ціснення скуры.

[Фр. fermoir.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)