Verbum

дзі́кі, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца на першабытнай стадыі развіцця (пра людзей), не культываваны (пра расліны), не прыручаны (пра жывёл).

Дзікія плямёны.

Дзікая яблыня.

Дзікая качка.

2. Незаселены, неабжыты.

Д. кут.

3. Неўтаймаваны, шалёны.

У душы яго кіпеў д. гнеў.

4. Люты, зверскі, які пераходзіць межы нармальнага.

Д. крык.

Дзікая расправа.

Дзікае забойства.

5. перан. Нелюдзімы, які дзічыцца, пазбягае людзей.

6. Не звязаны ні з якімі арганізацыямі, які дзейнічае самастойна (разм.).

Дзікая арцель.

Д. пляж.

○

Дзікае мяса (разм.) — нарасць на ранах, якія доўга не зажываюць.

|| наз. дзі́касць, -і, ж.

казу́ля, -і, мн. -і, -зу́ль, ж.

Парнакапытная жывёліна сямейства аленевых; дзікая каза.

|| прым. казу́лін, -а, -ы.

шылахво́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Дзікая качка з двума доўгімі пёрамі ў хвасце.

каза́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Вадаплаўная дзікая паўночная птушка сямейства качыных.

Чорная к.

Канадская к.

курапа́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Дзікая птушка сямейства цецеруковых.

Шэрая к.

|| прым. курапа́ткавы, -ая, -ае.

бу́йвал, -а, мн. -ы, -аў, м.

Буйная жвачная жывёліна атрада парнакапытных (свойская і дзікая) з грузным тулавам і кароткай шыяй.

шыпшы́на, -ы, ж.

Дзікая кустовая ружа з простымі, не махровымі кветкамі, а таксама плады гэтай расліны.

|| прым. шыпшы́навы, -ая, -ае.

каба́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Самец свінні; кныр.

2. Дзікая свіння; дзік, вепр.

|| памянш. каба́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.