дети́на прост. дзяцю́к, род. дзецюка́ м., хлапчы́на, -ны м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́рубок обл. дзяцю́к, род. дзецюка́ м.; хло́пец, -пца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мальчу́га ’дзяцюк’ (Нас.), мальчуга́ ’хлапчына’ (воран., Сл. ПЗБ), мальчуга́н ’даволі вялікі дзяцюк’ (Нас.), мальчу́жка ’хлопчык’ (Нас.) — запазычаны з рус. мовы (Даль, 2, 764). Аналагічна мальчы́шча ’вялікі дзяцюк’ (Нас.). Паўн. рус. наўг. (грэбл.) мальчи́ще ’падлетак, хлопчык’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ду́жы stark, kräftig, robúst;

ду́жы дзяцю́к ein bärenstarker Kerl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Тэ́ндаль ‘гультаявата дзяцюк’ (слуц., Жыв. сл., 65). Экспрэсіўнае ўтварэнне гукапераймальнага пахожання, параўн. тындаль, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Младзе́нец ’малады на вяселлі’ (віц., КЭС), ’дзяцюк, не зусім яшчэ дарослы хлопец’ (Нас.). З польск. młodzieniec ’юнак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bachelor

[ˈbætʃələr]

n.

нежана́ты -ага, кавале́р -а, дзяцю́к дзецюка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

баяні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Музыкант, які іграе на баяне. Баяніст, доўгі дзяцюк, прыклаўшы вуха да мяхоў, ляніва расцягваў баян. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

youth [ju:θ] n.

1. маладо́сць, юна́цтва;

He’s past his first youth. Ён ужо і не такі малады.

2. юна́к, дзяцю́к

3. the youth мо́ладзь

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прышч, ‑а, м.

Невялікі запалёны бугарок, гнайнічок на скуры. Тады з натоўпу выйшаў мардаты дзяцюк у кароткім шэрым пінжаку. На носе і падбародку — прышчы. Бажко.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)