філо́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак.

Разм. пагард. Ухіляцца ад працы; гультаяваць. Малярных работ хоць адбаўляй, а дзявочая брыгада фактычна філоніць. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цно́та

(польск. cnota)

l) маральная чысціня; строгасць у маральных адносінах;

2) дзявочая нявіннасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

звонкагало́сы, ‑ая, ‑ае.

Са звонкім голасам. З саду далятала вясёлая гамана — то дзявочая прыпеўка, то выбух смеху, то пераліў звонкага голаса гармоніка. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

virginal [ˈvɜ:dʒɪnl] adj.

1. няві́нны, бязгрэ́шны; цнатлі́вы;

virginal innocence дзяво́чая няві́ннасць

2. чы́сты, некрану́ты;

a virginal pasture некрану́ты вы́ган

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гарэ́злівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць гарэзлівага. У гэтых вачах не было ўжо ранейшай гарэзлівасці, яны пазіралі неяк разгублена, спалохана. Навуменка. [Алімпа] трошачкі выпіла, і ва ўсім пачала праяўляцца ранейшая бесклапотная дзявочая гарэзлівасць. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hymen

I [ˈhaɪmən]

n.

дзяво́чая плява́

II [ˈhaɪmən]

n.

1) шлюб -у m., жані́мства n.

2) вясе́льная пе́сьня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

uroda

ж. краса; прыгажосць;

dziewczęca uroda — дзявочая прыгажосць (краса)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

цно́та, ‑ы, ДМ цноце, ж.

1. Маральная чысціня; строгасць у маральных адносінах. Адчуваю калючую адзіноту І давер дзіцячы, і сталую цноту. Янішчыц. / у перан. ужыв. Чуецца тады ў той песні, як шасцяць спелыя каласы і туліць цноту стары бор... Каваль.

2. Дзявочая нявіннасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

panieński

дзявочы, дзявоцкі;

nazwisko ~e — дзявочае прозвішча;

wieczór panieński — дзявочнік; дзявочая вечарынка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

virgin​2 [ˈvɜ:dʒɪn] adj.

1. некрану́ты; чы́сты; першабы́тны;

virgin soil цаліна́;

virginsnow цалі́к, чы́сты некрану́ты снег;

a virgin forest першабы́тны лес;

virgin gold чы́стае зо́лата

2. няві́нная, цнатлі́вая (жанчына);

virgin modesty дзяво́чая сці́пласць

3. самаро́дны (пра металы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)