brzdąkać

незак. брынкаць; дзынкаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

задзы́нкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць дзынкаць. // Дзынкнуць некалькі разоў запар. Як кранулі каня, дык у возе нешта задзынкала. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bzyczeć

незак. гудзець; дзынкаць; гусці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дзы́нканне ср.

1. звя́канье; бря́канье, бренча́ние;

2. гуде́ние, жужжа́ние, зуде́ние;

1, 2 см. дзы́нкаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзы́ньканне і дзі́ньканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дзынкаць, дзінькаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Гэты звон не быў падобны ні на звон патэльні аб прыпечак, ні па дзынканне конскіх цугляў. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ting

[tɪŋ]

1.

v.i.

дзы́нкаць, дзі́нькаць

2.

n.

дзы́нканьне, дзі́ньканьне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

clink

I [klɪŋk]

1.

n.

лёгкі звон, дзы́нканьне n.

2.

v.

1) зьвіне́ць; звані́ць

2) дзы́нкаць

II [klɪŋk]

n., Sl.

турма́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

звінець, пазвоньваць, дзынкаць; дзвэнкаць, брэнкаць, брынчаць, брынчэць, брынкаць, зумкаць (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

tinkle

[ˈtɪŋkəl]

1.

v.i.

звані́ць; зьвіне́ць; дзы́нкаць; вызво́ньваць

The little clock tinkled out the hours — Малы́ гадзі́ньнік вызво́ньваў час

2.

n.

звон -у m.; дзы́нканьне n.

the tinkle of bells — дзы́нканьне звано́чкаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ring

I [rɪŋ]

1.

n.

1) пярсьцёнак -ка m.

2) ко́ла -а n., круг, абру́ч -а m.

3) рынг -у m.; бегавы́ круг; цыркава́я арэ́на

4) гадаво́е ко́лца (дрэ́ва)

5) клі́ка, хе́ўра, згра́я f.

a ring of corrupt politicians — клі́ка карумпава́ных палі́тыкаў

2.

v.t.

абкружа́ць

II [rɪŋ]

1.

v.i. rang, rung, ringing

1) зьвіне́ць, дзы́нкаць

2) звані́ць

3) тэлефанава́ць

4) по́ўніцца гу́кам

The room rang with shouts and laughter — Пако́й напо́ўніўся кры́камі і сьме́хам

5) гучэ́ць

His words rang true — Яго́ныя сло́вы гучэ́лі шчы́ра

6) зьвіне́ць, impers.

My ears ring — Мне зьвіні́ць увушшу́

7) перазво́ньвацца

The bells rang a joyous peal — Званы́ ра́дасна перазво́ньваліся

2.

n.

1) звон -у m.

2) звано́к (тэлефо́нны), тэлефанава́ньне n.

•

- it has a ring of truth

- ring for

- ring off

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)