zwéisprachig

a на дзврх мо́вах, двухмо́ўны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bilingual [ˌbaɪˈlɪŋgwəl] adj. двухмо́ўны;

She is bilingual in English and Swahili. Яна аднолькава валодае англійскай мовай і суахілі;

bilingual education адука́цыя на дзвюх мо́вах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

білінгві́зм

(фр. bilinguisme, ад лац. bilinguis = двухмоўны)

лінгв. валоданне і папераменнае карыстанне асобай або калектывам дзвюма мовамі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

білінгві́зм

(ад лац. bilinguis = двухмоўны)

валоданне і папераменнае карыстанне асобай або калектывам дзвюма мовамі; двухмоўе (напр. беларуска-рускі б. на Беларусі, французска-англійскі б. у Канадзе).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)