Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дво́йка
1.сущ., в разн. знач. дво́йка;
2.числ.дво́е;
д. парася́т — дво́е порося́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
zwei
num два, дво́е
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Двайга́ ’двое’ (Сцяц.). Бясспрэчнае запазычанне з польск. мовы. Параўн. польск.dwojgo ’двое’ (параўн. таксама р. скл. dwojga ад лічэбніка dwoje ’двое’). Адносна польскіх форм гл. Слаўскі, 1, 183. Параўн. яшчэ ст.-бел.двойкга, двойга ’двое’ (якія дакладна адлюстроўваюць польскую форму dwojgo; гл. Булыка, Запазыч., 88).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прабе́г, -гу м., в разн. знач. пробе́г;
лы́жны п. — лы́жный пробе́г;
цеплаво́з знахо́дзіўся ў ~гу дво́е су́так — теплово́з находи́лся в пробе́ге дво́е су́ток
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
двая...(гл.двое...).
Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «двое...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: дваяборства, дваямужжа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
двухсу́тачны, ‑ая, ‑ае.
Працягласцю ў двое сутак; разлічаны на двое сутак. Змораныя двухсутачным бесперапынным пераходам і цяжкім боем.., людзі не хацелі ні есці, ні піць.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
dwaj
а.-м. два; двое;
dwaj bracia — двое братоў, два браты;
гл. dwa
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
двайня́ты, ‑нят; адз.няма.
Двое дзяцей, адначасова народжаных адной маці; блізняты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)