дасле́дчыца, ‑ы, ж.

Жан. да даследчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палео́граф, ‑а, м.

Спецыяліст па палеаграфіі; даследчык старажытных рукапісаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

се́йсмік, ‑а, м.

Даследчык сейсмічных з’яў, спецыяліст па сейсміцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

scholar [ˈskɒlə] n.

1. навуко́вец, дасле́дчык; асо́ба з вялі́кімі ве́дамі (звычайна гуманітарных навук);

a Greek history scholar дасле́дчык грэ́часкай гісто́рыі

2. стыпендыя́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дасле́днік м. гл. даследчык

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паля́рнік, ‑а, м.

Даследчык палярных краін, удзельнік палярных экспедыцый, зімоўшчык палярнай станцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аквана́ўт, ‑а, М ‑ўце, м.

Даследчык мора, які праводзіць назіранні пад вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акіяна́ўт, ‑а, М ‑ўце, м.

Даследчык акіяна, які праводзіць назіранні пад вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

eksplorator

м. даследчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

естествоиспыта́тель м. дасле́дчык прыро́ды, прыродазна́вец, -на́ўца м.; натуралі́ст, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)