relevant [ˈreləvənt] adj. (to)

1. рэлева́нтны, слу́шны, дарэ́чны; які́ мае дачыне́нне да спра́вы

2. актуа́льны; ва́жны, неабхо́дны;

be not relevant быць лі́шнім, незапатрабава́ным

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pertinent

[ˈpɜ:rtənənt]

adj.

дарэ́чны; слу́шны, на тэ́му

pertinent remark — дарэ́чная заўва́га, заўва́га па су́тнасьці пыта́ньня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stosowny

stosown|y

адпаведны; слушны; дарэчны;

uznać za ~e — прызнаць дарэчным

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

schcklich

1.

a прыня́ты, прысто́йны, дарэ́чны

2.

adv да ме́сца, дарэ́чы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

уме́стный слу́шны; дарэ́чны;

вполне́ уме́стное замеча́ние зусі́м слу́шная заўва́га;

быть уме́стным быць дарэ́чы (да ме́сца);

уме́стное замеча́ние слу́шная заўва́га, заўва́га дарэ́чы (да ме́сца).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прылі́чны ’прыстойны; дзябёлы, мажны’ (Ян.); відаць, сюды ж семантычна (да 1‑га знач.) і арэальна блізкае прылі́цы ’той, хто лёгка ўваходзіць у кантакт з людзьмі; кампанейскі’ (рэч., ЛА, 3) з рэгулярным чаргаваннем канцавога зычнага асновы. Узыходзіць да прасл. *priličьnъjь прэфіксальнае ўтварэнне ад *ličьnъjь, гл. таксама лі́чны2. Укр. прили́чний ’адпаведны, слушны, дарэчны’, рус. прили́чный ’які падыходзіць, прыстойны’, ст.-рус. приличьныи ’падобны’, ц.-слав. приличьнъ ’тс’, чэш. priličný ’адпаведны’, славен. príličen ’які падыходзіць, значны, вялікі’, серб.-харв. прѝличан ’дастатковы, значны; прыстойны’, балг. прили́чен ’падобны’. Гл. Фасмер, 3, 364.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

apropos

[,æprəˈpoʊ]

1.

adv.

1) дарэ́чы

2) між і́ншым

apropos of — што да

2.

adj.

сво́ечасо́вы, адпаве́дны, слу́шны, дарэ́чны

an apropos remark — слу́шная заўва́га, заўва́га дарэ́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ngemessen

a

1) адпаве́дны, нале́жны, памярко́ўны

ine ~e Frist — дастатко́вы тэ́рмін

2) слу́шны, дарэ́чны

für ~ hlten* — лічы́ць слу́шным [да ме́сца, патрэ́бным]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

admissible

[ədˈmɪsəbəl]

adj.

1) дапушча́льны; дазво́лены

is it admissible to smoke here? — Ці дазво́лена тут куры́ць?

2) дарэ́чны

an admissible suggestion — дарэ́чная прапано́ва

3) Law дапушча́льны (як пра́ўны до́вад)

4) прыма́льны

Only adults are admissible to this club — То́лькі даро́слыя мо́гуць быць прыня́тыя ў гэ́ты клюб

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)