Verbum

паразмыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Размыць усё, многае.

Паводка паразмывала дарогі.

бязрэ́йкавы, -ая, -ае.

Без рэек; які рухаецца не па рэйках.

Бязрэйкавыя дарогі.

Б. транспарт.

ушчыльну́ю, прысл.

Зусім шчыльна, блізка.

Сесці на лаўцы ў.

Хмызняк падступае да дарогі ў.

цалі́к, -у́, м.

Няходжаная, няезджаная прастора, звычайна снежная.

Дарогі не было, ехалі па цаліку.

расста́йны, -ая, -ае.

У паэзіі: які мае адносіны да расстання, звязаны з раставаннем.

Расстайныя дарогі.

наўсця́ж, прысл. і прыназ. (разм.).

1. прысл. Ва ўсю даўжыню чаго-н.

Н. кладуцца пракосы.

2. прысл. Ва ўсіх напрамках, навокал.

Н. праляглі дарогі.

3. прыназ. з Р. Ужыв. пры ўказанні на прадмет, уздоўж якога што-н. размяшчаецца, рухаецца.

Ісці н. дарогі.

закругле́нне, -я, н.

1. гл. закругліць.

2. мн. -і, -яў. Закругленая частка чаго-н.

На закругленні дарогі.

бе́здараж, -ы, ж.

1. Адсутнасць або недахоп добраўпарадкаваных дарог.

2. Час, калі дарогі становяцца непраходнымі.

Вясенняя б.

або́чына, -ы, мн. -ы, -чын, ж.

Бакавая частка дарогі, ускраіна чаго-н. і пад.

З’ехаць на абочыну.

прыса́ды, -са́д.

Дрэвы, пасаджаныя вакол, каля чаго-н. (дарогі, вуліцы, будынка і пад.).

Шлях абрамлялі бярозавыя п.