пераго́н
‘участак дарогі’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| пераго́н | пераго́ны | |
| пераго́на | пераго́наў | |
| пераго́ну | пераго́нам | |
| пераго́н | пераго́ны | |
| пераго́нам | пераго́намі | |
| пераго́не | пераго́нах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)