вы́мучыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак. (разм.).

1. што. З цяжкасцю, з намаганнем зрабіць, стварыць.

В. згоду.

В. верш.

2. каго. Знясіліць, змардаваць.

В. каня далёкай дарогай.

|| незак. выму́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Напрасты́ ’прамой дарогай, напрамік’ (Бір. дыс.), напрасці ’тс’ (ТС), напрасцяк ’тс’ (Янк. 1), напрасці}d ’проста, бліжэйшай дарогай’ (Некр., Мат. Гом.). Да просты ’прамы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спачы́ць, -чну́, -чне́ш, -чне́; -чнём, -чняце́, -чну́ць; -чні́; зак.

1. Аднавіць свае сілы адпачываючы.

С. перад дарогай.

2. перан. Памерці (высок.).

|| незак. спачыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. спачыва́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Réisefieber

n -s хвалява́нні пе́рад даро́гай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

headroom [ˈhedru:m] n.

1. прасве́т (аркі, моста); вышыня́ тунэ́ля або́ мо́ста над даро́гай

2. уну́траная вышыня́ (кузава аўтамабіля)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

віяду́к, ‑а, м.

Мост над ярам, цяснінай, дарогай.

[Ад лац. via — дарога, duco — вяду.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

unterwégs

adv даро́гай, у даро́зе, па даро́зе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

reroute

[,ri:ˈru:t]

v.t.

пасыла́ць но́вай або́ і́ншай даро́гай; мяня́ць маршру́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

клі́рэнс

(англ. clearance)

адлегласць паміж ніжэйшымі пунктамі канструкцыі аўтамабіля (за выключэннем колаў) і дарогай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

закусі́ць², -ушу́, -у́сіш, -у́сіць; зак.

1. што, чым і без дап. Заесці выпітае (віно, гарэлку і пад.).

2. Крыху паесці, перакусіць перад дарогай (разм.).

|| незак. заку́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. заку́сванне, -я, н. і заку́ска, -і, ДМ -ку́сцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)