дара́дчыца, ‑ы, ж.

Жан. да дарадчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пара́днік, ‑а, м.

Разм. Тое, што і дарадчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дара́дца, ‑ы, м.

Разм. Тое, што і дарадчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mentor [ˈmentɔ:] n. fml наста́ўнік; дара́дчык, ме́нтар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

adviser, advisor [ədˈvaɪzə] n. кансульта́нт, да ра́дца, дара́дчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ра́дца, -ы, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто раіць, дае параду (у 1 знач.), дарадца, дарадчык.

2. Выбарны член ад багатых гарадскіх вярхоў у раду (магістрат) у Беларусі ў 14—18 стст. (гіст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

увеща́тель книжн., уст. угаво́ршчык, -ка м.; (советчик) дара́дчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

radca

м. дарадчык; дарадца;

radca prawny — юрысконсульт;

radca handlowy — гандлёвы дарадчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Rátgeber

m -s, - дара́дчык, дара́дца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

агнішча́нін, ‑а, м.

Гіст. Малодшы княжацкі дружыннік, які кіраваў гаспадаркай, дваром і слугамі ў князя (да 11 ст.), потым старшы дружыннік, бліжэйшы дарадчык князя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)