жа́лование дарава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабачэ́нне, -я, н.

1. гл. прабачыць.

2. мн. -і, -яў. Дараванне віны, паблажлівасць за правіннасць.

Прашу прабачэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

absolution [ˌæbsəˈlu:ʃn] n. адпушчэ́нне/дарава́нне грахо́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

forgiveness [fəˈgɪvnəs] n. (of) дарава́нне, прабачэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

замалі́ць, -малю́, -мо́ліш, -мо́ліць; -мо́лены; зак., што (уст.).

Молячы, выпрасіць дараванне за што-н.

З. грахі.

|| незак. замо́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адпушчэ́нне, ‑я, н.

Уст. Дараванне грахоў, віны і пад. Адпушчэнне грахоў.

•••

Казёл адпушчэння гл. казёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замалі́ць, ‑малю, ‑моліш, ‑моліць; зак., што.

Уст. Малітвамі выпрасіць дараванне за якія‑н. дрэнныя ўчынкі. Замаліць грахі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odpuszczenie

н. адпушчэнне; дараванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спо́ведзь, -і, ж.

1. Пакаянне ў грахах перад святаром і дараванне ім грахоў.

2. перан. Шчыры расказ пра сваё жыццё; прызнанне ў чым-н.

С. героя рамана.

|| прым. спо́ведны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адмалі́ць, ‑малю, ‑моліш, ‑моліць; зак., што.

Маленнем спрабаваць выпрасіць у бога дараванне, адхіліць (бяду, грэх і пад.). Адмаліць грахі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)