изве́т уст. дано́с, -су м., паклёп, -пу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вы́казка ’адкрыццё тайны’ (Нас.); ’выдача, данос’ (Касп.). Рус. вы́казка ’тс’. Да выказаць пры дапамозе суф. ‑ка або памяншальнае ад *выказ; параўн. рус. вы́каз, укр. ви́каз ’данос, выяўленне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дано́счык, ‑а, м.

Той, хто зрабіў данос, займаецца даносамі; даказчык, нагаворшчык. Прыяцелі прызначылі Саўку ролю правакатара і даносчыка. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дане́сці², -нясу́, -нясе́ш, -нясе́; зак.

1. Зрабіць службовае данясенне аб чым-н.

Разведка данесла камандаванню пра набліжэнне праціўніка.

2. на каго (што). Зрабіць данос; тайна паведаміць.

Нядобразычліўцы данеслі на яго.

|| незак. дано́сіць, -но́шу, -но́сіш, -но́сіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

delacja

ж. уст. данос

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Мэльду́нок ’данос’ (беласт., Сл. ПЗБ). З польск. meldunek < і meldować ’данрсіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

squeal​1 [skwi:l] n.

1. прані́злівы крык; ві́скат, віск;

the squeal of brakes скрып тармазо́ў

2. infml дано́с

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

данасі́ць​II (зрабіць данос) гл данесці II

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нагаво́р, ‑у, м.

1. Паклёп, данос. Сам арышт [Багуцкага], відаць, адбыўся па пагавару Клопікава. Лынькоў. [Марына Аляксееўна:] — Нагавор — што смала — нялёгка адмываецца. Шамякін.

2. Заклінанне, якое па ўяўленню забабонных людзей мае магічную сілу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Bezíchtigung

f -, -en абвінава́чванне

fálsche ~ — ілжы́вы [фальшы́вы] дано́с

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)